Ludowy Zespół Sportowy IGLOOPOL Niwiska (Zacisze Trześń)
Historia LZS – u w Niwiskach jest dość zawiła i ściśle należy ją łączyć z działalnością LZS w Trześniu, sąsiedniej miejscowości. Dziwny to LZS. Chociaż w nazwie klubu figurują Niwiska, to jednak klub ten nie rozegrał żadnego oficjalnego meczu w Niwiskach, gdyż przez wiele lat swojej działalności nie dorobił się boiska sportowego. Mecze piłkarskie rozgrywał najczęściej w Trześni i Kosowach, gdzie już od wielu lat znajdywały się boiska piłkarskie.
LZS- y w Trześni i Niwiskach powstały w tym samym czasie. Był to rok 1956. Aktywniej w tym czasie działał LZS w Trześniu, którego założycielem i długoletnim prezesem był Stefan Łakomy. Szybko też zorganizowano tutaj boisko piłkarskie: boisko do siatkówki, gdyż od samego początku działalności tego klubu piłka nożna i siatkówka były bardzo popularnym sportem w tej miejscowości. Uprawiano również lekkoatletykę. Piłkarze rozgrywali mecze głównie z okolicznymi miejscowościami: Huciną, Kosowami, Przyłękiem, Siedlanką i Niwiskimi. Brali również udział w turniejach organizowanych przez Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej w Kolbuszowej. LZS w Niwiskach wykazywał się mniejszą aktywnością, spowodowaną brakiem własnego boiska. Drużynę piłkarską pod szyldem LZS Trześń zgłoszono do rozgrywek w klasie C w sezonie 1966/67 i grano w tej klasie jeszcze na początku lat siedemdziesiątych. Później nastąpiło osłabienie działalności sportowej i przez prawie 10 lat niewiele się tutaj działo. Rozgrywano jedynie przy okazji świąt państwowych mecze i turnieje z okolicznymi wioskami.
W roku 1981 nastąpiło ożywienie w działalności tego środowiska i do rozgrywek piłkarskich w klasie C zgłoszono LZS Niwiska, który skupiał w swych szeregach sportowców z Trześnia, Przyłęku, Kosów i Niwisk. Pomoc materialną na rzecz LZS- u świadczył Urząd Gminy w Niwiskach.
Już w pierwszym sezonie gry zanotowano duży sukces zdobywając 1 miejsce w klasie C.
Już w pierwszym sezonie gry zanotowano duży sukces zdobywając 1 miejsce w klasie C.
W 8 meczach zdobyto 11 punktów, strzelono 24 bramki, a stracono 14. Patronat nad drużyną objęła Spółdzielnia Kółek Rolniczych w Niwiskach, stąd też nowa nazwa klubu: LZS SKR Niwiska. Awans do klasy B wywołał w gminie Niwiska spore zainteresowanie piłką nożną i do rozgrywek na sezon 1982/83 zgłoszono 2 drużyny. Pierwsza występowała w klasie B grając swe mecze na boisku w Kosowach, zaś druga występująca w klasie C pod firmą LZS II Niwiska mecze rozgrywała i zajęła 8 miejsce w B- klasie, zdobywając 19 punktów w 22 meczach i osiągając stosunek bramek 57-64. Drugi zespół, LZS II Niwiska, spisał się nadspodziewanie dobrze i zajął 2 miejsce w klasie C, które było premiowane awansem. Awansu jednak nie było, gdyż w klasie B grał już pierwszy zespół tego klubu, a w myśl regulaminu rozgrywek w tej samej klasie nie mogą występować 2 drużyny z tego samego klubu. Awans próbowano uratować w inny sposób. Zmieniono nazwę drugiej drużynie na LZS Fortuna. Niwiska, jednak nic to nie pomogło. Do rozgrywek w klasie C zespół nie przystąpił. Sezon 1983/84 LZS SKR ukończył na 9 miejscu w klasie B uzyskując następujący bilans: 22 mecze, 18 punktów i 50-64 w bramkach. Następny sezon był nieco lepszy, gdyż zespół zajął 6 miejsce. W tym też sezonie drużynę juniorów do klasy A zgłosiła Fortuna Niwiska, a opiekę nad nią sprawował Józef Kolis. Młodzi piłkarze zajęli 8 miejsce.
Zimą 1985 roku doszło do istotnej zmiany. Otóż połączono SKR z Fortuną i przyjęto nową nazwę: LZS Igloopol Niwiska. Nazwa ta nie była przypadkowa, gdyż właśnie ten zakład, działający w Kolbuszowej, objął patronat nad LZS-em w Niwiskach. Prezesem został Tadeusz Wójciak. Następne sezony to systematyczny wzrost poziomu gry, a co za tym idzie również coraz wyższe lokaty w tabelach rozgrywek. Sezon 1885/86 zakończył się dla Igloopolu zajęciem 7 miejsca. Kolejny sezon to 5 miejsce, 20 meczy, tyle samo punktów i stosunek bramek 51-41. W lecie w 1987 roku oddano do użytku nowe boisko w Trześniu o doskonałej nawierzchni, które zostało również ogrodzone. Od tej pory Igloopol dysponuje więc dwoma boiskami piłkarskimi. Nowy sezon na nowym boisku przeszedł najśmielsze oczekiwania. Seniorzy w 22 meczach zdobyli 37 punktów, strzelili 80 bramek, a stracili 30 zdobywając tym samym zdecydowanie 1 miejsce i awans do klasy A, w której występują do chwili obecnej. Juniorzy grający w klasie okręgowej zajęli 4 miejsce. W 1988 roku prezesem klubu został Bronisław Kuca i funkcję tę pełni w dalszym ciągu.
Sezon 1988/89 był najlepszym sezonem w dotychczasowej historii klubu. Seniorzy debiutujący w klasie A zajęli wysokie 4 miejsce zdobywając w 22 meczach 28 punktów i uzyskując stosunek bramkowy 53-29. Juniorzy grający w klasie A zajęli 3 miejsce.
W kolejnym sezonie nastąpiło osłabienie zespołu, kilku zawodników odeszło do wojska, w rezultacie czego piłkarze zajęli ostatnie 12 miejsce i tylko dzięki reorganizacji rozgrywek uniknęli spadku do klasy B. Juniorzy grający w klasie A wycofani zostali z rozgrywek w rundzie rewanżowej zdobyła 16 punktów, strzeliła 35, a straciła 50 bramek.
Więcej informacji wkrótce...
1
